An Official Journal of Polish Society of Orthopaedics and Traumatology
ISSN:1897-2276
e-ISSN: 2449-9145
Choroba Pageta koÃ?Â?ci jest ograniczonÃ?Â?, ogniskowÃ?Â? chorobÃ?Â? metabolicznÃ?Â? szkieletu charakteryzujÃ?Â?cÃ?Â? siÃ?Â? nadaktywnÃ?Â? przebudowÃ?Â? kostnÃ?Â? z przewagÃ?Â? procesów resorpcyjnych, okresowo z wyraÃ?ºnie zwiÃ?Â?kszonÃ?Â? osteogenezÃ?Â?, doprowadzajÃ?Â?cÃ?Â? do znacznego zaburzenia struktury i ksztaÃ?Â?tu koÃ?Â?ci. NaleÃ?¼y do nieczÃ?Â?sto wystÃ?Â?pujÃ?Â?cych schorzeÃ?Â?, ale stanowi istotny problem diagnostyczny i leczniczy. DominujÃ?Â?cymi jej objawami sÃ?Â? bóle kostne i stawowe, Ã?Â?ukowate deformacje koÃ?Â?ci dÃ?Â?ugich, zmiany w obrÃ?Â?bie czaszki, zÃ?Â?amania patologiczne oraz uciskowe objawy neurologiczne. Diagnostyka choroby Pageta koÃ?Â?ci obejmuje badanie scyntygraficzne, majÃ?Â?ce na celu lokalizacjÃ?Â? ognisk patologicznych oraz zajÃ?Â?cie czaszki, badanie radiologiczne dla okreÃ?Â?lenia typowych zmian oraz badania biochemiczne gospodarki wapniowofosforanowej i metabolizmu kostnego. Badania histopatologiczne nie majÃ?Â? znaczenia dla postawienia rozpoznawaniu tej choroby, sÃ?Â? jednak konieczne w przypadku podejrzenia transformacji nowotworowej w obrÃ?Â?bie ogniska. Leczenie choroby Pageta obejmuje dwa zagadnienia: terapiÃ?Â? krótkoterminowÃ?Â?, której celem jest szybkie zmniejszenie dolegliwoÃ?Â?ci bólowych lub objawów neurologicznych oraz terapiÃ?Â? dÃ?Â?ugoterminowÃ?Â? ocenianej zmniejszeniem aktywnoÃ?Â?ci metabolicznej tkanki kostnej; jej celem jest zmniejszenie ryzyka wystÃ?Â?pienia deformacji, zÃ?Â?amaÃ?Â? i wtórnych zmian zwyrodnienionych, bólu oraz nowotworzenia. NajwiÃ?Â?kszÃ?Â? skutecznoÃ?Â?Ã?Â? w tym zakresie przypisuje siÃ?Â? bisfosfonianom, a w szczególnoÃ?Â?ci rizedronianowi, pamidronianowi i zolendronianowi. Praca jest omówieniem wyników i ustaleniem zasad kompleksowego (farmakologicznego i chirurgicznego) leczenia choroby Pageta koÃ?Â?ci w materiale Katedry i Kliniki Ortopedii i Traumatologii NarzÃ?Â?du Ruchu Akademii w Warszawie. W koÃ?Â?cu 2005 roku zebrano i opracowano wieloskÃ?Â?adnikowe dane o 62 pacjentach z osteitis defromans zgromadzone w latach 1998-2004. U 28 spoÃ?Â?ród nich rozpoznanie kliniczne postawiono wczeÃ?Â?niej, przed objÃ?Â?ciem opiekÃ?Â? przez zespóÃ?Â? Poradni, w tym u 18 – chorobÃ?Â? wykryto w Klinice. U pozostaÃ?Â?ych 34 pacjentów caÃ?Â?Ã?Â? diagnostykÃ?Â? przeprowadzono w Klinice i tu ustalono ostateczne rozpoznanie. W grupie badanej znalazÃ?Â?o siÃ?Â? 29 mÃ?Â?Ã?¼czyzn w wieku Ã?Â?rednio 63,8 lat (± 6,69, zakres 50-78) oraz 33 kobiety w wieku Ã?Â?rednio 60,7 (± 9,48, zakres 34-80). Stosunek %/& wynosi 0,88. Nie stwierdzono Ã?¼adnego przypadku rodzinnego wystÃ?Â?powania schorzenia. DecyzjÃ?Â? o wÃ?Â?Ã?Â?czeniu leczenia antyresorpcyjnego podjÃ?Â?to w 27 przypadkach (43,5% z 62). Stosowano farmakoterapiÃ?Â? z wykorzystaniem bisfosfonianów: rizedronianu podawanego doustnie w dawce 30 mg dziennie przez 2 miesiÃ?Â?ce u siedmiu pacjentów i pamidronianu podawanego doÃ?¼ylnie we wlewie kroplowym w dawce 120 mg w ciÃ?Â?gu dwóch kolejnych dni u 20 pacjentów. W trakcie trwajÃ?Â?cej Ã?Â?Ã?Â?cznie 86 miesiÃ?Â?cy obserwacji nie wystÃ?Â?piÃ?Â?y Ã?¼adne nowe powikÃ?Â?ania zwiÃ?Â?zane z chorobÃ?Â? podstawowÃ?Â?. W wyniku przeprowadzonej analizy materiaÃ?Â?u oraz w oparciu o dane literaturowe przygotowano algorytm diagnostyczno-terapeutyczny, który zostaÃ?Â? wdroÃ?¼ony do stosowania w codziennej praktyce klinicznej.
Select your language of interest to view the total content in your interested language